0
0
di Vittoria Minetti
Na sèira ‘d leture
La frèid e ‘l “Festival ëd Sanremo” a l’han nen giutà a fé rivé tanta gent a la Pro-loco
d’Ojànich për la sèira ‘d leture piemontèise organizà dai Pignaté ‘d Castlamont tutun coma
ch’as dis: “a l’é mej pòchi che gnun”.
Na vinten-a ‘d përson-e a scoté e na desen-a d’anlev ëd la scòla “Ij Pignaté ‘d Castlamont”
ch’a l’han lesù soe euvre. Na vantajin-a d’euvre, moment ëd vita ch’a traverso gòj e
magon, legende sentùe, conte ‘nventà ò nen, fàule ch’a contavo ij grand, cole ch’as
dësmentio mai.
D’ant ësto lìber “Ij Pignaté ‘d Castlamont ch’a conto…” un dapress a l’àutr, j’anlev a l’han
tirà fòra soe esperiense argalandje a ‘n pùblich atent doe ore piasose passà ant un amen.
Për maleur, an mes al pùblich, gnanca na facia giovo tutun ij giovo ëd na vòlta, a son
gorègn e, s’a-i é pì gnun giovo ch’a parla ‘l piemontèis, a-i é lor ch’a lo scrivo e chissà mai
che, magara da sì tranta, quarant’agn, a coj ch’a saran ij pì nen giovo d’anlora, a-j càpita
an man un dë sti lìber dij Pignaté ‘d Castlamont ch’a-j gatìa la curiosità.
Mi, ch’i scrivo, i l’hai scasi stantesingh agn e i faso part ëd cole përson-e che, për maleur a
l’han faje chërde ch’a l’era nen giust parleje piemontèis a le masnà, ch’a ventava parlé
italian ma…un bel di i son dësvijame e i l’hai capì ch’am mancavo le manere ‘d dì ‘d mia
granda, na veciòta ch’a l’avìa mach fàit tersa ma ch’a contava a ment pì lesta che mi con la
calcolatris, ch’a disìa “a me mi piace” e che, sensa tanti lìber, am disìa sovens: “Arcord-te,
masnà, che des minute prima ‘d meuire it peule ancora ‘mprende quàich còs ëd neuv”.
Apress a tre ò quatr agn dòp che chila a l’era andass-ne a l’é tacame s-ciassa la maladìa,
cola maladìa che për maleur a taca nen ma ch’a l’ha gnun-e cure. I l’hai avù ël boneur ëd
ciapela e i son pì nen varìa.
L’ùnich bon pro ch’i peuss feje a chi ch’a l’avrà veuja e piasì ‘d lese ch’a ven-a malavi tant
me mi e tuti coj ch’i son già stàita bon-a a ‘ntamneje con mia maladìa.
+ There are no comments
Add yours