0
0
di Vittoria Minetti
Ël 4 ëd magg dël 1949
A la fin dël campionà 1948/49, bele che ‘l Tòr…ël Gran Tòr a fussa già ‘n pòch pì
strach che ant le stagion passà, con j’onge e con ij dent a l’é stàit bon a vagnesse lë
scudèt, col ch’a fasìa singh ëd fila.
Le condission ëd Ferruccio Novo, pressident, a j’ero stàite ciàire: la squadra a l’avrìa
podù parte për Lisbona a gieughe na partìa da amis contra ël Benfica mach apress
avèj vagnà col ëscudèt-lì.
Mersì al pari contra l’Inter ëd soa ùltima partìa an Italia ij gieugador dël Tòr, con tut
ël séguit a l’han podù parte për Lisbona…e pì nen torné a ca.
A l’é stàita në spetàcol, na partìa da vëdde bele che ‘l Tòr a l’abia përdula 4 a 3.
Na vòlta finìe tute le sirimònie dij salut, compliment, ambrass e promësse
d’ancontresse torna prest, la combrìcola granata a l’é montà dzora a ‘n trimotor Fiat
G 2121-ELCE. Ël 4 ëd magg dël 1949 a 5 ore e singh minute dël dòp mesdì, për
colpa dla pieuva e dla nebia ch’a fasìa s-ciairé gnente, pròpi antramentre ch’a calava
giù, ël rioplan a l’é piantasse con ël muso sël rampar ëd la Basìlica ‘d Superga. A
j’ero an 31, a son mòrt tuti…la pì vajanta squadra dël mond dësparìa ant un
amen…tuta ‘nsema!
Turin e tuta Italia a son ëstàit ëd bòsch. A la seportura, doi di apress, a j’era pì d’un
milion ëd përson-e e, an tute le sità dla nassion furfe grandiose a ‘rcordavo sti pòvri
fieuj cascà a Superga. Ancora ancheuj, a 74 agn da la dësgrassia, a l’anivërsari, as fà
memòria dël Tòr…col Tòr con sirimònie e pelegrinagi a Superga.
“Mach ël destin a l’ha poduje fërmé” un lìber ëscrit da Flavio Pieranni e passà an
piemontèis da Vitòria Minèt, a conta la stòria dël Tòr fin-a a cand che, për maleur, a
l’é perì sla colin-a ‘d Superga. A l’é stàit presentà màrtes 9 ëd magg ant ël museo dël
Vej Tòr a Gruliasch ansema a “Óndes grand contra tuti”.
Sto museo a l’é ‘n pòst ch’a guerna con deuit e soen j’arcòrd ëd cola granda squadra
e ëd cole ch’a son ëvnuje dapress.
La rova dël rioplan ch’a l’ha portaje a la mòrt, l’élica tuta storzùa, la Balilla ‘d Gigi
Meroni…tut lì drinta a l’ha ‘ncora përfum ëd lor.
“Óndes grand contra tuti” a fà fé un sàut andaré fin-a al campionà 1975/76 cand che,
apress a 27 agn dë speransa, ël Tòr a l’ha torna vagnà lë scudèt. Flavio con soa
passion e soa manera dë scrive a n’ariess a fé sente ij frisson arlongh ël filon ëd la
schin-a a coj ch’a lo leso. Ël bel e ‘l bon ëd Flavio Pieranni a l’é che chiel, oltra a
scrive con la piuma, a scriv con ël cheur.
A la sèira a l’era present Fabrizio Turco, gasëttié professionista, a l’ha scrit per “LA
STAMPA” e la “GAZËTTA DLË SPÒRT”. Da oltra 15 agn a l’é corispondent da
Turin për “LA REPUBBLICA”. A l’ha scrit óndes lìber, a l’ha vagnà ‘l premi
“Ghirelli” con “IL CALCIO DIMENTICATO” e ‘l tìtol ëd “Giornalista dell’anno
2017”.
Padron ëd ca a l’era Domenico Beccaria detto “Meco” che, ansema al Turco a l’han
rendù viva la sèira con domande mirà al contnù dij lìber e a l’importansa dla lenga
piemontèisa.
La sala a l’era pien-a ‘d gent motoben anteressà, bele che la malmostranta a
trasmëttèissa na partìa ‘mportanta.
+ There are no comments
Add yours