1
0
Come annunciato inizia con questo brano la collaborazione con Vittoria Minetti, docente di lingua piemontese ed autrice di diverse pubblicazioni e traduzioni di libri dall’italiano al piemontese.
Una avvertenza: tutti gli articoli inerenti l’argomento linguistico saranno pubblicati nella lingua originale in cui sono stati scritti: italiano, piemontese, francese, franco-provenzale, occitano, walser, a seconda della discrezione dell’autore, senza alcuna traduzione.
Për nojàutri canavzan ël parlé piemontèis a l’é sempe stàit natural peui a l’é rivaje na vinten-a d’agn andova che ij cacam a l’han butane ‘n testa che a le masnà a ventava parleje italian e parèj, nòsta manera ‘d parlé a l’ha ciapà na calà da pì nen podèj fërmela. As podrà ‘ncora torné ‘ndaré? I chërdo ch’ëd si, a basterìa un pò ‘d bon-a volontà da part ëd coj ch’a son ancora bon a parlelo e ch’a lo passèisso a j’anvod. Le masnà ch’a parlo piemontèis a son oramai ràir me le mosche bianche ma, a scoté coj pòchi, chërdime, a l’é un gròss piasì.
Përchè?
A-i në sarìa milanta përchè ma i preuvo a sotsignene mach quajcun:
J’arcòrd ch’i l’oma a son an piemontèis.
I pensoma ‘n piemontèis.
Cand ch’i parloma con frej e seure i parloma ‘n piemontèis.
Ij nòstri an arprociavo ‘n piemontèis ma an pussiavo ‘dcò ‘n piemontèis.
Ij grand an contavo le fàule ‘n piemontèis.
I-j parloma piemontèis a nòste bestie e lor an capisso.
A l’é bel sente ij cit ch’a parlo piemontèis.
I l’oma ‘l piemontèis ant ël cheur.
Vitòria Minèt
+ There are no comments
Add yours